Gewelddadige games is al jaren een punt van discussie. Laatst
las ik een artikel over een onderzoek waaruit bleek dat gewelddadige games geen
agressie veroorzaken, maar dat gamen op zich al agressie kan veroorzaken door
frustraties. Het maakt dus niet uit wat voor games iemand speelt.
Toch zag ik gisteren een jongen van 12 een gewelddadig spel
spelen waar ik mij nogal zorgen over maakte. In mijn ogen zag het er behoorlijk
realistisch uit, waarbij mensen neergeknald werden en vervolgens gewoon weer
rondliepen. En dit wordt gezien als “stoer”. Ja, heel stoer, maar realiseren
deze kinderen zich (want het zijn nog kinderen) dat dit in het echte leven wel
anders werkt? Voorkomen dat kinderen zo’n spel spelen is lastig. Je hebt er
niet altijd controle op. Maar ik denk dat het wel belangrijk is om er met je
kind er over te blijven praten en vragen of ze het verschil zien tussen echt en
nep.
En dan dit soort games spelen waar je kind van 3 bij is. Verstandig?
Nou nee, maar het gebeurt! Van jongs af aan leren deze kinderen dat geweld
normaal is. Dat is toch iets waar je ze, als ouder, eigenlijk voor wilt
beschermen.
Maar hoe zit het dan als deze jonge kinderen oorlogje willen
spelen? Geef je ze dan een speelgoed pistooltje die nauwelijks van het echt te
onderscheiden is? Of laat je ze meer hun fantasie gebruiken?
Allemaal dilemma’s waar ouders tegenaan lopen, want waar doe
je verstandig aan? Naar mijn mening is het belangrijk om kinderen bewust te
maken van het gevaar. Dat het allemaal nep is en dat het in het echte leven
alles behalve stoer is, maar eerder gruwelijk…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten